عقبنشینی مفتضحانه نیروهای نظامی آمریکا از خلیج فارس در جریان جنگ تحمیلی (1366 ش) دولت ریگان به دنبال رسوایی ایران گیت، به منظور باز یافتن اعتبار خود در میان کشورهای عرب، با درخواست حکّام منطقه جهت اعزام نیرو به خلیج فارس به بهانه حفاظت از کشتیرانی آزاد موافقت نمود. این اقدام همچنین به خیال تحریک و تحت فشار قرار دادن ایران و منحرف ساختن تمرکز و توجه ایران بر ادامه جنگ تا پیروزی نهایی طرحریزی گردید. علی رغم مخالفتهای وسیع اغلب اعضای کنگره و سایر محافل سیاسی آمریکا با اقدام جنگطلبانه این کشور در خلیج فارس، دولت ریگان با سماجت و تلاشهای گسترده سیاسی - تبلیغاتی و برخورداری از حمایت و همکاری صهیونیستها و عواملشان در آمریکا، پس از مدتی توانست تا حدود زیادی منتقدان را خاموش سازد. رسانههای آمریکایی نیز تا مدتی اغلب، حملات به کشتیرانی منطقه را نادیده گرفته و بیشتر به موفقیت عملیات اسکورت آمریکا و عدم وقوع حمله علیه کشتیهای آمریکایی پرداختند. این رسانهها غالباً آن چه را که حملات قایقهای توپدار ایران به تانکرهای متعلق به عربستان و کویت و تانکرهایی که عازم این منطقه هستند میخوانند با آب و تاب خاص و با هدف معرفی ایران به عنوان یک نیروی تندرو و تهدیدکننده جریان آزاد کشتیرانی در خلیجفارس منعکس میکرد و به ندرت از حملات وسیع عراق علیه تانکرهای نفتی بینالمللی یاد میکردند. نیروهای نظامی آمریکا مانعی بر افزایش حملات به نفتکشها نشد به طوری که رسانههای آمریکا نیز به آن اعتراف کردند. در نهایت وحشت نیروهای آمریکا از حملات انتحاری ایرانیان و مخارج سنگین حضور آنان در خلیج فارس باعث عقب نشینی مفتضحانه آنها در این روز گردید.